Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

Στείλε Ένα Σήμα

γράφτηκε από τον Ελευθεριακό

Οι πληγές ψηλαφώνται από αόρατα χέρια
κάποιος περπατάει στο περβάζι του μυαλού μου
ρίχνει κλεφτές ματιές στους νευρώνες του
και αποφασίζει να πέσει στο κενό.
Θάλασσες με προσμένουν στα βάθη τους
μια προσδοκία πεταρίζει στα χαλάσματα
και συντρίβεται με κρότο πάνω στη σκέψη μου.
Ουρανός και γη απομακρύνονται
μέσα σε ένα διαρκές κυνηγητό του ονείρου
έλα και μπες μέσα μου χωρίς να το καταλάβω
και μην περιμένεις να σε χαιρετήσω αν συναντηθούμε
ξεχνάω πρόσωπα, εκφράσεις, μόνο τις ουλές θυμάμαι.
Μήπως λούστηκες με τη δροσιά του απογεύματος;
Πρόλαβα να σε αντικρίσω όταν έφευγες;
Πρόλαβες να δεις τα μάτια μου;
Μια νύχτα μέσα στην ημέρα έγινα
κι ένας αιώνας φάνηκε μέσα στις ριπές του χρόνου.

-Μην παραδοθούμε στην μοίρα του εφήμερου-

Φωνάζω "Ελευθερία" και βρίσκω μπροστά νησίδες υποταγής
Τα πόδια μου ελευθερώθηκαν από τις αλυσίδες του καιρού μου
δε τα σέρνω πιά
Τα χέρια μου δεν παγώνουν
Τα δικά τους μάτια συντρίβουν τη λάμψη του μέλλοντος
Το παρόν παρέδωσε τα κλειδιά στη δύναμή τους
Το παρελθόν παλεύει να ξαναγεννηθεί
φωταγωγεί την ασθενή μου μνήμη.

Αν είσαι κάπου, στείλε σήμα:
Ένα κομμάτι χωμάτινης βροχής
μια ηλιαχτίδα Αυγούστου
μυρωδιά ούζου
μια τζούρα αλατισμένο φιλί
ένα στριφτό τσιγάρο
την αμηχανία του πρώτου συναπαντήματος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: