"ΒΟΛΤΕΣ-ΒΟΛΤΑΔΟΡΟΙ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ"

 του Φάνη Πετράκη

Στις αρχές του ’60 που ήμουν στην αρχή της εφηβείας και άρχιζαν οι πρώτες ερωτικές ανησυχίες, πηγαίναμε κάθε Κυριακή απόγευμα βόλτα.

Ένα τμήμα του κεντρικού δρόμου κάθε περιοχής μετατρεπόταν σε πεζόδρομο, γινόταν εκτροπή της κυκλοφορίας για τα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία και όλη η νεολαία, από πιτσιρίκια σαν εμάς μέχρι τους ‘μεγάλους’, όσοι δηλαδή ήταν ανύπαντροι, βόλταραν με μανία για ώρες. Τα κορίτσια αλά μπρατσέτα στη σειρά και τα αγόρια πίσω τους να προσπαθούν με σαχλαμάρες του τύπου ‘καλέ ζαχαροπλάστης ήταν ο μπαμπάς σου’ να τις πιάσουν κουβέντα και να γνωριστούν. Η πιο τολμηρή απ’ όλες απαντούσε και συνήθως τα κορόιδευε, με τις άλλες να προσπαθούν υποκριτικά να την μαζέψουν. Αγνές και αθώες εκδηλώσεις μιάς εποχής που δύσκολα σήμερα γίνεται πιστευτή από τους νέους.

Τα μπατιρόσπορα ή ηλιόσπορος στρώμα στην άσφαλτο όταν νύχτωνε και μαζευόμασταν κουρασμένοι και σκονισμένοι σπίτι γιατί την άλλη μέρα είχαμε και σχολείο.

Όταν μεγαλώσαμε λιγάκι πηγαίναμε και σε άλλες περιοχές να δοκιμάσουμε την τύχη μας για να κατακτήσουμε κανένα όμορφο κορίτσι. Οι μεγάλες βόλτες πάντως ήταν της παραλίας, από το λιμάνι μέχρι το Λευκό Πύργο, που σταματούσε γιατί δεν πήγαινε παραπέρα και η βόλτα της Τσιμισκή.

Ο θάνατος της βόλτας ήταν το αυτοκίνητο. Όσο περίσσευαν τα αυτοκίνητα, τα τόσο μίκραινε η βόλτα, μέχρι που σταμάτησε τελείως. Ο κόσμος έμπαινε στα αυτοκίνητα και είχε άλλες δυνατότητες από το να ανεβοκατεβαίνει σ’ ένα δρόμο κάθε Κυριακή απόγευμα…

Σήμερα στην τεράστια και πανέμορφη παραλία της Θεσσαλονίκης, που αρχίζει πάντα από το λιμάνι, αλλά τώρα τελειώνει στο Μέγαρο, γίνεται η βόλτα της πόλης. Βέβαια καμία σχέση δεν έχει με το νυφοπάζαρο εκείνης της εποχής. Οι νέοι δεν ενδιαφέρονται για τέτοιου είδους σπορ στην παραλία. Ο κόσμος κατεβαίνει να περπατήσει, να πάρει τον  αέρα του, θα θαυμάσει την θάλασσα, το ηλιοβασίλεμα, να δει τα καράβια, να κουβεντιάσει με την παρέα του, να αθληθεί.

Οι σημερινοί βολταδόροι είναι οι ξένοι επισκέπτες της πόλης, ντόπιοι και αλλοδαποί, τα παιδιά που έρχονται εκδρομή από άλλες περιοχές της Ελλάδας. Όλοι αυτοί ποζάρουν με φόντο τον Λευκοπύργο και την θάλασσα, να βγάλουν τις αναμνηστικές τους φωτογραφίες.

Από κει και πέρα έχουμε τους αθλούμενους, νέα παιδιά που τρέχουν και κάνουν τις προπονήσεις τους ή να  διατηρήσουν την φυσική τους κατάσταση. Μαμάδες και παππούδες με τα καροτσάκια, γιατί είναι το μόνο μέρος που μπορεί να κυκλοφορήσει καροτσάκι στην Θεσσαλονίκη που τα πάντα είναι κλειστά από τα σταθμευμένα αυτοκίνητα.

Οι νεόκοποι συνταξιούχοι, αφού πέρασαν όλη τους την ζωή πίσω απ’ ένα γραφείο και τις Κυριακές στον καναπέ, αποφάσισαν να περπατήσουν, να περάσουν την ώρα τους και να αυξήσουν την κυκλοφορία του αίματος και την μακροζωία τους. Αγοράζουν ότι ακριβότερο σε φόρμες, παπούτσια και λοιπά αξεσουάρ και πάνε για περπάτημα, σε λίγο μπορείς να τους δεις και να τρέχουν, με κορδελάκι στο κεφάλι.

Οι με συνταγή γιατρού περιπατητές είναι άπειροι. Αφού λόγω καθισιού και φαγητού έπαθαν τα εμφράγματά τους, τώρα με το ρολόι περπατάνε. Τόση ώρα είπε ο γιατρός ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο, ότι λέει το καθήκον! Θα πρέπει βέβαια να έχει τις σωστές προϋποθέσεις  θερμοκρασίας, ηλιοφάνειας, αέρας να μην φυσάει και άλλα. Σ΄ αυτούς περιλαμβάνονται και αυτοί που περπατάν για να αδυνατίσουν. Αν περπατήσουν κανένα ημίωρο νομίζουν ότι έχασαν ΤΑ κιλά και πέφτουν με όρεξη στο φαί, γιατί τους την άνοιξε ο καθαρός αέρας.

Υπάρχουν και οι παλιές καραβάνες του αθλήματος, που είναι παντός καιρού, ακόμα και με βροχή. Κρύο, αέρας, ζέστη να σκάει ο τζίτζικας, τίποτα  δεν τους πτοεί, αυτοί τρέχουν αγνοώντας επιδεικτικά τα περίεργα βλέμματα των άλλων. Πάντως η πρώτη εντύπωση είναι το πώς δεν έχουν πάθει ακόμα το εγκεφαλικό. Με τριάντα πέντε βαθμούς μεσημεριάτικα να τρέχουν!!   

Οι ποδηλάτες έχουν και τον δικό τους δρόμο. Ξέχωρα από  τους περιπατητές. Βέβαια δεν είναι αθλητές, γιατί μεγάλες ταχύτητες είναι επικίνδυνες, αλλά θα δεις όμορφες στιγμές, με οικογένειες, παιδάκια, και όλοι μαζί να κάνουν ποδηλατάδα. Τώρα νοικιάζουν και ποδήλατα για όσους θέλουν να θυμηθούν τα νιάτα τους. Ο Δήμος προσπαθεί να προωθήσει την ποδηλασία, αλλά η Αυτού Μεγαλειότης το αυτοκίνητο έχει άλλη άποψή και εδώ το δίκαιο του ισχυρότερου. Δεν προσέχουν τους ποδηλάτες και κλείνουν τους λίγους ποδηλατοδρόμους που πρόχειρα φτιάχτηκαν στην πόλη.

Οι φιλόζωοι είναι ένα από τα πιο αξιοπερίεργα και ποικίλα θεάματα της παραλιακής βόλτας. Φέρνουν τα ζωάκια τους να ανακουφιστούν στα χορταράκια, αλλά ελάχιστοι απ΄ αυτούς μαζεύουν το αποτέλεσμα. Σαν συνέπεια, αντί να κοιτάς το ηλιοβασίλεμα θα πρέπει να έχεις το νου σου που θα πατάς…

Τα μικρότερα σκυλάκια τα ντύνουν, ως και με άνορακ, θαρρείς και έχουν ανάγκη, εδώ η φύση έχει κάνει την δουλειά της καλά! Αλλά τι να πεις στις τρυφερές μητερούλες, που πιθανόν να μ΄ αρπάξουν γι αυτά που λέω. Άλλοι τα αμολάνε κι όποιον πάρει ο χάρος, σκυλοκαβγάδες, έρωτες και απεγνωσμένες προσπάθειες να αλληλομυριστούν όταν τα λουριά τεντώνουν.

Οι Ψαράδες δίνουν το χρώμα τους στην προκυμαία, που με υπομονή κάθονται με τις ώρες να πιάσουν κανένα μολυσμένο ψαράκι. Κάποτε ήταν δεκάδες οι ψαράδες, τώρα που αρχίζει να καθαρίζει η θάλασσα λόγω βιολογικών ξαναεμφανίστηκαν, ελπίζω ότι θα πληθύνουν οι ψαράδες και τα καλάμια τους.

Το θέαμα που με συναρπάζει είναι όταν βλέπω νέους να κάθονται οκλαδόν στην άκρη της θάλασσας και να κουβεντιάζουν ήρεμα και γλυκά ή ζευγαράκια αγκαλιασμένα να κοιτάν αμίλητα τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα που μας χαρίζει ο Θερμαϊκός με τον Όλυμπο, τα Πιέρια και το Βέρμιο.