Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Το Χαμόγελο



 της, δικής μας, Ευσταθίας Τσιγκάνου

Έτσι που τους είδα στη δισέλιδη φωτογραφία
έμοιαζαν άγγελοι κοιμισμένοι, τυλιγμένοι στις λευκές φτερούγες τους,
άντρες, γυναίκες, παδιά και ένα μωρό
με ένα μικρό χαμόγελο ονειρευόταν ακόμα τη γλύκα του μητρικού στήθους.
Δεν έχω να πω τίποτε άλλο.
Ντρέπομαι που τους έκανα ποίημα,
αλλά πώς αλλοιώς να επέμβω στα τετελεσμένα;
Κεμάλ, ο κόσμος δεν προχωρά με φωτιά και μαχαίρι, κάνει κύκλους
Μέχρι να ζαλιστεί και να πέσει στην άβυσσο.

Νά’ναι καλά οι άγγελοι που κοιμούνται αιώνια, αμέριμνοι και ατάραχοι.
Για εμάς δεν μιλάει κανείς,
άχρωμοι και άοσμοι είμαστε.
Κλείνω την εικόνα μέσα στην εφημερίδα.
Πάμε γιά ύπνο, μην κλαις.
Αρκετά με τα εφήμερα.
Και αύριο μέρα είναι.

Συρία, Αύγουστος 2013

Δεν υπάρχουν σχόλια: