Στο τέλος του έρωτα

της δικής μας Ευσταθίας Τσιγκάνου
 

Ο ένας στο κορμί του άλλου

ψαύει τις νεκρωμένες νευρικές απολήξεις,

πύλες κάθε πόνου και ευχαρίστησης.

Χαιδεύει τα σημάδια  αρχαίων πληγών-

τον πρώτο αποχωρισμό,

την ανεξίτηλη απόρριψη,

την πιό βαθιά  ντροπή.

Από το  σεντούκι των προγόνων

ξεδιπλώνουμε τον πόνο

και ξανατυλίγουμε μέσα τη χαρά,

ήρεμα,

με σίγουρα χέρια,

ξέροντας ότι

στο τέλος του έρωτα,

μετά την απο-γοήτευση

περιμένει το όνειρο.